Een maand in Su

Lieve Nederlandertjes: jullie missen mij vandaag precies een hele maand, hoe voelt dat nou?

Even een update vanuit het zonnige Su, ja.. de regentijd is gestopt (dit moeten we afkloppen hè?). Het is hier nu erg warm en zolang ik blijf smeren vind ik dat heerlijk. Om te beginnen: wat leuk die reacties op mn blog, wist niet dat zoveel mensen geïnteresseerd waren in mijn Su-avontuurtjes. Veel lieve en leuke reacties & zelfs al twee kaarten uit de Lage Landen. Een van Karien en een super grote lieve valantijnskaart van Maarten, ontzettend leuk om te krijgen!

Ik zit ondertussen in mijn derde stageweek en het gaat steeds beter. Vorige week begon een beetje rottig, ik kreeg de kinderen maar niet zo ver om gewoon te luisteren en raakte best een beetje gefrustreerd. Want het verschil met Nederland is GRRRRRROOT en dat is wennen. Een groot verschil vind ik de manier waarop er naar de kinderen wordt gekeken/hoe ze behandeld worden. Ik vind het echt lieverds met een gebruiksaanwijzing (formaatje grotebosatlas, dat wel). Maar de leerkrachten hier vinden kinderen af en toe verschrikkelijk en dit zie je goed terug in de manier van lesgeven. De juffrouwen schreeuwen, dreigen en mopperen veel op de kinderen. Terwijl ik op sommige momenten echt wel zie dat de klassenjuf ook lief en aardig kan zijn. Het probleem is naar mijn mening dat de juffen hier niet zijn opgeleid met de kennis die je op een Nederlandse Pabo wel kunt vinden, ze hebben de handvatten niet om op een positieve manier de klas te leiden..
Maaaaaaaar... het loopt steeds beter. Gister ben ik begonnen met een beloningssysteem zodat ik wat weer aandacht richt op het positieve, en niet op het negatieve. (Kinderen die goed werken komen op het bord in een zonnetje, wie er aan het eind van de dag op het bord staat mag een sticker komen halen). Het werkt goed, nu afwachten of het zo blijft en dan op naar het volgende! Stap voor stap wil ik gaan kijken hoe ik prettig kan werken in deze groep, elk positief moment is er weer eentje en het doet me goed als iets lukt.

Nog een paar aparte situaties in het onderwijs in mijn 3B (groep 5):
-Elke morgen een ‘vlaggenparade’: de vlag wordt gehesen en het volkslied wordt gezongen op het schoolplein. Op maandag is een uitgebreider programma, dan wordt er een Bijbelverhaal voorgelezen, gebeden en gezongen om de week in te luiden.
-Rekenen: er staan sommen op het bord. Juf leest ze een keer hardop, kinderen schrijven alles over en vullen het in. Daarna komt het‘corrigeren’. Juf schrijft antwoorden op het bord, kinderen verbeteren. Klinkt oke maar ik werkelijkheid schrijven de meeste kinderen de sommen over zonder de antwoorden, ze weten immers dat juf ze toch zo opschrijft en ze mee kunnen schrijven. Toen ik ze hierop wees werd ik heel raar aangekeken. Ondertussen hebben de kinderen door dat ik rondjes loop en in schriften kijk en hier antwoorden in verwacht, hier moesten ze ontzettend aan wennen. (veel kinderen doe andere dingen tijdens de les, dat kan gewoon.. hehe nu niet meer!)
-Lezen: de kinderen hebben allemaal hetzelfde boekje en mogen hier dagelijks twee bladzijden in lezen, daarna schrijven ze deze over in hun schrift en lezen het daarna klassikaal. Ondanks deze omslachtige manier van lezen vind ik de boekjes wel heel tof: echte Surinaamse verhalen over Kaaimannen, Pagaaien (roeispanen), korjalen en Surinaamse vruchten. Ik leer best veel woorden in het Sranan van het boekje en de kinderen vinden het ook fantastisch als ik weer eens iets vraag over de taal of de gekke beestjes die af en toe door het lokaal kruipen.
-Er zijn minimaal 2 repetities per week. Hiervoor krijgen ze aantekeningen die ze moeten leren. Juf schrijft ze op het bord (meerdere borden vol) en de kinderen schrijven over. Dat is weer ff wennen als je een kopieerapparaat en digibord gewend bent!
-Het niveauverschil is groot. Sommige kinderen zijn snel klaar en wanneer je klaarbent moet je overliggen tot de rest ook klaar is. Overliggen wordt ook wel ‘slapen’ genoemd: met je hoofd op tafel liggen wachten.. Stage is dus bijzonder maar ik heb goed contact met mn klassenjuf en het lukt steeds beter!

Maar het leven naast ons stage is natuurlijk veel interessanter hehe. Het is leuk hier in Su, we ontmoeten heel veel mensen hier en omdat het niet echt groot is kom je iedereen ook weer snel tegen. Veel borrel; dans; eet en chil afspraakjes dus.. (vervelend he….)
Het eten is bijna nog beter als ik had verwacht en hier geniet ik erg van, gelukkig geen weegschaal in huize Breeze!

Weekend verhalen om jaloers op het worden, als voorbeeld het afgelopen weekend (niet lezen als je er niet tegen kunt):
Vrijdag: onze vrije dag.. Chillen bij het zwembad en lekker bruin worden (lees: verbranden)
Zaterdag: Cultureel fietsdagje, pondje over en fietsen langs Nieuw-Amsterdam, een oude suikerietplantage waar we werden rondgeleid en met het bootje weer terug. Thuis een pizza besteld (duurde 3 uur voordat hij er was haha) en ’s avonds een feestje op Mambobeach samen met wat andere stagiaires die we hier hebben ontmoet. Zondag hebben we een Hindoestaanse herdenkingsdienst meegemaakt, dit was erg interessant. Het was thuis bij de stagebegeleidster van Linda en ter ere van het overlijden van haar man (1 jaar geleden). Een echte Hindoestaanse dienst met veel rituelen van de priester, eten offeren, een gele stip op ons voorhoofd en daarna: VEEL ETEN. Eerst mochten de mannen eten en wanneer die klaar waren pas de mannen. En jeetje, dat was lekkerrrrrrrrr! Mmmmm! ’s Avonds naar een winkelcentrum geweest en tsja, winkelen.. Dat gaat me wel best af! De volgende ochtend, gister, weer vroeg op stage.

Vandaag had ik zelfs een Surinaamse stagiaire, ik kon af en toe mijn lachen niet inhouden, het leek wel een toneelstukje. Nja te lang om op te schrijven, anders heb ik niks meer te vertellen in de Lage Landen! Oef lang verhaal geworden dus ik stop maar gauw..
Dikke brasa en lobi uit Su!